[endurskoðað 2120–01-01]
[Athugasemd 2020-07-09: Þessi grein er skrifuð á ”einkynsmálinu”. Síðan þetta fyrst var birt hefur kynhlutlausa málið tekið verulegum stökkbreytíngum í því ”þríkynsmáli” er kynhlutleysir eða ”afmarkar” karl- og kvenkynsorð sem snerta persóni eða gerendi, en viðheldur öllum þremur kynjum í höfðun til hlutveruleika. Þetta sýnist mér nú vera sú einfaldasta leiðin til málfræðilega kynhlutleystrar íslensku, og líklegast sú raunsæasta. – Þetta mál má nálgast með þessum hlekkjum: ”Einföld uppskrift fyrir kynhlutlausa íslensku” og ”Kynhlutlaus íslenska Þriggja kynja og mannverumynda”. Þar er ekki verið að leitast eftir neinni einföldun málsins með t.d. fækkun persóna og kynja eða einfaldaðri sagnbeygíngu, heldur einúngis eftir að kynhlutleysa málið og gera það að máli allra kynja.]
+ + +
+ + +
Grundtvig (f. 1783, d. 1872) samdi eitt sinn í hugaræsingi þetta ástarljóð til hinna horfnu guða forfæðranna (ég birti þetta fyrst á einkynsmáli, og þá á Grundtvigs eigin máli, sem var danska):
– – –
Með drjúpandi tárum ég stari svo stórum. Hvað hefur sig hér? Ver það! Ver það ekki, ein altaris steini, – öll mosi vuxin, – sem eikanna greini þekja svo þétt! Jú! Það ver það! Svo rétt! Svo rétt! Og ég skelf af munúð og lyst, af heilögu andi í sáli mér kysst. Ég skunda, í ákefð, frá mér allt numið, að kasta mér niður við altari þeirra – og lofprísa Þau, – þessi (núorðið) sofandi Guði.
– – –
Med faldende tårer jeg stirrer så såre. Hvad løfter sig hist? O, er det ej alterets mossede stene, som egenes grene så tætte omhvælver! Det er – O, jeg skælver, Jeg dirrer af lyst, og hellig andagt opfylder mit bryst. Jeg iler, jeg iler med vingede fjed, for asernes alter at kaste mig ned og prise de hensovende guder.
Nikolaj Frederik Severin Grundtvig
+ + +
Einkynsmál / Kynhlutlaust íslenskt mál
NYÖLD 