– (FYRSTI FASI) –
Tómasarguðspjall á kynhlutlausu íslensku máli
– (Þriðji skammtur) –
Fyrsti þriðjúngur
Fæðrið (Reiðarinnar)
RAIDHO/REIÐ: HIMNAREIÐIN MÓMENTANA OG EIÐURINN MILLI ALLS SEM ER:
+ + +
Fyrsta Sjöundin (1-7)
LÍFSMIKILVÆGUR SKILNÍNGUR
Yrðíng 1. (1) Og hann sagði: Hveri þenn sem leitar og finnur þýðíngu þessara yrðínga mun ekki á dauðanum bergja. (#Jóh.51-52; ## Sir.39:1-3.)
LAUN ÞANS ER UPPRISAN
Útleggíng 1: Guðspjall Tómasar er þannig gert að fólk meígi – með viðeigandi fyrirhöfn – fylla sig af innra lífi þess. Yrðíngarnar eiga sér bókstaflega þýðíngu, sem þá á stundum virðast ekki þýða neitt, en þær eru líka kenníngar með táknræna merkíngu sem bendir til þess sem verið er að tjá. Að auki eiga þær sér lífgefandi heilagt innihald, og í þeim skilníngi, raunverulegt líf. Með orðum sínum veitir Jesús að okkur Lífsins Víni og Brauði. | Hann – meistari vort, fremur en Tómas, – hvetur oss til að þreíngja okkur inn í þessar yrðíngar, skynja þær utan sem innan, þ.e., í því innra og því ytra, og skilja merkíngu þeirra í sjálfum sér og í samheíngi sínu, persónulegu sem og félagslegu. Samtímis sem þetta skoðunar- og uppgötvunarferli á sér stað, gildir að fylgja boði yrðínganna – ef þér líkar þau – í hugsun og hegðun, og að hlúa í hjarta þér að teíngslum þínum við Jesúm, Fæðrið og þann Lífsanda, sem Jesús kennir sem sitt Sanna Mæðri (sjá yrðíngu 101). Það mun gera þér gott og leiða þig rétt.| Laun syndarinnar er Dauðinn, heitir það, en laun skilníngs þíns á þessum yrðíngum er sannarlega það Sanna Lífið. Það er þetta sem Jesús seígir þér hér í þessari yrðíngu. En það þýðir ekki að líkami þinn aldrei eldist og aldrei verði fyrir tjóni og ekki hverfi, heldur hitt, að líf þitt nú er fullkomlega magnað, að þú átt þinn meðskapaða mátt og þitt meígin. Það þýðir og, ekki minst, að þú ekki leíngur ert sem lifandi lík, og að þú, þegar tíminn er inni, lifir þrátt fyrir að þú deyir. | Það þýðir, skv. Jesú, í raun Upprisu þína frá dauðum, þegar í þessu lífi. Þetta er af því að yrðíngarnar hjálpa til við að kveikja Ljósið innra með þér, svo að sál þín, þess vegna, ekki fylgi með líkama þínum í dauðann þegar sá tími er kominn, heldur fylgi í staðinn Lifandi Anda sínum til heima sinna handan grafar. Jesús lýgur ekki. Hann lofar, og hann stendur fyrir orð sitt. En það veltur á þér hverju setur. Og það er þér mikið í húfi!
LEITIÐ OG FINNIÐ!
Yrðíng 2. (1) Jesús sagði: Þey sem leita, skulu ekki hætta að leita fyrr en þau finna. (2) Nær þau finna, þá munu þau fyrir [mikilli] röskun verða. (3) Nær þau eru trufluð [orðin] munu þau stórlega furða, (4) og alheimi ráða [>og þá hvílast<]. (#Mat.7:7-8; Lúk.11:9-10, ##Tóm.69; Sal.6:12, 6:17-20)
TIL AÐ ÖLLU RÁÐA
Útleggíng 2: Vita skaltu, að Orðið, Krafturinn, Skilníngurinn og Undrunin er nú þegar innra og ytra með þér. Þess vegna heitir það, að ef þér leitið og knýjið á, þá mun allt það sem er, opinberast yður. Sé leitin hafin og gerð í góðum ásetníngi, og af eindreígnum vilja, mun henni haldið áfram til leiðarloka. | Þenn sem leitar mun þá finna. En það sem þú finnur er ekki það sem þú hafðir miðað huga og hjarta að, heldur eitthvað annað, dýpra og meira, kannski undarlega feikilegt, óhugnarlegt, og í sumu afgerandi ógeðfellt.| Ekki er unnt að nákvæmlega lýsa í hverju truflun þín í leitinni felst, enda er það sjálfsagt einstaklingsbundið og mismunandi átakanlegt. En komu Mannverubarnsins, – sem það hér í frumtökum fjallar um, þótt það svo gerist í því innra hjá leitandinu, – lýsa guðspjallamennin Matteus og Lúkas með ytri táknum, svo sem, að kraftar himananna bifist, sólin sortni og máninn hætti að lýsa, stjörnur hrapi við jarðskjálfta, brimgný og dunur sjávar, og að drepsóttir herji, þjóðirnar skelfi og fólk gefi upp öndina í ótta (Mat.24:29-30; Lúk.21:11; Lúk.21:25-26). | Við reiknum ekki með neinum slíkum teiknum í samband með komu Mannverubarnsins, en meigum vel taka þessi ytri teikn sem tákn þess sem gerist við innri röskun þína í leitinni, og svo, að auki, reikna með að ángist þreíngi að þér, og ótti, og kanski viðbjóður, kuldahrollur, sveiti. Slíkar eru fæðíngarhríðir Ríkisins! | Eftir þessi viðbrögð og vandkvæði hugar, kropps og sálar, vendir upplifun þín frá öllum neikvæðum til hugspreíngjandi jákvæðna, og þú munt, – seígir Jesús, – furðast stórlega yfir því sem þú þá finnur. Og þú ferð frá einum fundi þínum til annars, finnur meira og meira, til að lokum fatta, skilja og skynja, allt sem er, og þá öllu ráða. | Þannig verður þú sem Leitandið, Finnandið, og Finnandið að lokum Verðandið hið Eina og Sanna í faðmi Fæðrisins og eitt með Því. Og þar hittir þú endanlega Hvíld þína, þitt Gimlei hæstu Himna.| Ef þú ert það, þetta finnandi, þetta gerandi og hvílandi, muntu sjá, að þú ekki bara ert í heiminn borni, heldur er heimur þinn fæddur í þér, og þú getur valdið honum, valið hann eða annan. | Hliðarheimar (parallella universa), svæðisvirkni og kvantmekaník andans, eru eldri en vísindaleg uppgötvun þeirra. Sama gildir lífsgeislan eins til annars í lifandi lífi og eftir dauðann, hraðlaust yfir óravíddir alheims. | – Þannig ræð ég þessa yrðíngu í fyrstu tveimur merkíngum sínum. Lífgefandi Andi hennar veltur svo á sjálfu mér, hvað mig varðar, og á þér hvað þig varðar; við sjálf erum frumlag heims okkar og sjónarhorn.
ÞAÐ ER INNRA MEÐ ÞÉR
Yrðíng 3. (1) Jesús sagði: Ef þey sem leiða yður seígja yður: Sjá [sko], Ríkið er á himnum uppi, þá munu fuglar himnanna vera þar áður en þér [eruð það]. (2) Ef þey seígja yður: Það er í hafinu niðri, þá munu fiskarnir vera í Ríkinu áður en þér eruð það. (3) Heldur er, að Tignarveldi [Fæðrisins] er hið innra með yður, og hið ytra. (4) Nær þér þekkið yður sjálf, þá munuð þér þekkt verða, og þér munuð finna að þér eruð borin af [Fæðrinu] því Lifandi. (5) En ef þér ekki verðið þekkt af sjálfum yður þá munuð þér lifa í fátækt, og þér sjálf vera þessi fátækt. (#Lúk.17:20-21; Kor-I.8:3; Kor-I.13:12; Gal.4:8-9; Róm.10:6-8; Dev.30:11-14. ##Tóm.113; Tóm-B:138; San-G.19:3-6; San-G.19:10-11; Fre.D.132:18-19)
OG HIÐ YTRA
Útleggíng 3: Svo seígir mér hugur að Jesús seígi hér: Ekki bara þey seígja yður þetta, heldur sum yðar gerið það líka. Það er þarna, hugsið þér þá, eða það er hérna, allt er þarna úti, ekki hér, þar sem ég er, heldur utanfyrir mig, áður, seinna, ekki nú. Þetta er vanhugsun þeirra, og þetta er vanhugsun yðar. Allt er af andanum, og í honum er hvorki upp né niður, né út og suður. Vér erum í andanum, en vér erum líka í heiminum, og veruleikinn er þar innlægur, og hann er útlægur, en hann er hvort tveggja innífrá yður. |Tignarveldi fæðrisins er fyrst og fremst nú, og hið innra með yður, og í samfélagi yðar En það ber frjóanga og vaxandi spírur í allar áttir í því ytra. Fyrst og fremst hér og nú, ekki bara í framtíðinni, mun það þó að endíngu verða að Heimsríki, líka í því ytra hér á jörðu.| Á bólakafi í heiminum þekkið þér það ekki. En þegar þið sjáið og þekkið það sem er innra með yður, og nemið burt það sem ekki á heima þar, og gerið yður að einum og heilum, munuð þér vissulega þekkja yður sjálf sem andleg afkvæmi Fæðrisins, eða Fæðranna, og sem þau sem Lifandi Fæðri yðar eiga persónulegt erindi til.| Þér munið lyfta augliti yðar upp úr heiminum og finna að þér sitjið í Sal Ríkisins þar sem þér í ástúð geislið sjálfi ykkar að hverju öðru undir augsýn Fæðrisins. Vitið þá, að þetta samkvæmi yðar í Ríkinu er öllum til heilla, getur af sér góða hluti í því ytra, slíka sem taka lit af því innra. | Tilveruástand Alfæðris Elóhíms er eilíft þetta: Það er í, og grúfir yfir, botnlausu djúpinu og sveipir yfir vötn þess, hrærir þau með lífsanda sínum og vekur þar ljós. Það ræður þar öllu sem vera skal, fyrirskipar líf, ferli og formgerðir, fullkomnar verkið, og hvílist svo frá því, áður en, eða í því, að það hefst handa að nýju. (Gen. 1:1 -2:4) Þannig er líka tilveruástand þitt þegar þú hverfur inn í sjálft þig og vilt þekkja þig og verða þekkt af sjálfu þér og af Fæðrinu sem í þér og utan er. | Þú munt vissulega hitta Barnið eina og smurða þar, í þér, samsemjast því og verða eitt með Fæðrinu og öllu ráða! | Ef ekki, – eða ef þú týnir samsemd þinni með Fæðrinu, – þá ertu ekki Það sem þú ert, þá afneitar þú sjálfu þér, án þess að vita það, og ert bara það sem er ytra með þér, – og það er í frumtaki sínu, ekki neitt, Níhílo! | En hvað er þá Ríkið, þetta Tignarveldi Fæðrisins, þetta Óðal Himins? Það er Samfélag þitt við Feðrið, Mæðrið og Barnið eina á himnum, og við þau samburi þín sem eins og þú hafa fæðst að nýu. Það er og sú tilfinning og vitund sem þessu er samfara; það er kosmísk meðvitund, alheimsvitund og alvísdómur í vexti; það er kærleikskrafturinn og Fyrirgefníngarlögmálið í samskiptum allra heilagra; það er Gnósis, og það er Agape. | Það er sá sigur Guðs yfir myrkrinu sem á sér stað þegar Myrkrið skilur Ljósið og meðtekur það. – Er það í Kyrkjunni, í Moskunni, Sýnagógunni, Musterinu? Hofinu? Nei. Það er í þér og þínum, innra með þér, og ytra. En láttu ekki sjálf þitt vera neitt að þvælast fyrir þér.| Þetta er aðalatriði: Það er sjónarhóll þinn á það sem er. Málið er, að allt veltur, þegar öllu er á botninn hvolft, á Vali þínu á Veröld, á Lægri eða Æðri heimi.
|||
+++ Í NAFNI FÖÐURSINS OG MÆÐRISINS, OG BARNSINS EINA OG SMURÐA! +++
STAÐUR LÍFSINS
Yrðíng 4. (1) Jesús sagði: Mannveri, gamalt til ára, hikar ekki að spyrja lítið barn, sjö daga að aldri, um Stað Lífsins, og þetta [mannveri] mun .[að sönnu] lifa. (2) Því margi af þeim fyrstu verða þey síðustu, [[>og þey síðustu fyrstu<]] (3) og [þau] munu verða [sem] eitt menni. (#Mat.20:16; Mat.19:30; Lúk.13:30; Mar.9.31; Mar.10:14-15; Mar.10:31)
ÁN SAUMA
Útleggíng 4: Barn, sjö daga að aldri er meðal Gyðínga enn ekki umskorið, enn ekki helgað Gyðíngdóminum, trúarbrögðunum og veraldarveldinu. Það er í þeim skilníngi óhreyft.| En óhreyft enn er það líka gegnum að það er fyrst á áttunda deígi sem barninu er gefið nafn, þ.e., sérgreiníngu þess frá öllum öðrum í nafninu á sjálfi þess. Í þeim skilníngi er það ennþá eitt með öllum á sjöunda deígi sínum. Það veit ekki að aðgreina sig frá öðrum, og það er eitt með mæðri sínu, sem veitir því alúð, hlýju og brjóstamjólk. | Það finnst ekkert Ég eða Þú, og ef það finnst á þessum Stað lífsins sem er í barninu, þá er það eitt og hið sama. | Hvað veit svo sem það, þetta barn, bara viku gamalt, um Stað Lífsins? getur man spurt sig. Ekkert, er svarið, en það er, og það er sjálft óhreyfður Staður Lífsins. | Hvernig getur aldraða mannverið spurt lítið barn, sem ekki einu sinni kann að tala, um hvar þann Staðinn sé að finna? Bara gegnum að í sál och anda samsama sig með því. Bara gegnum að andlega Vera í Þess Stað, og það er einmitt þetta sem gefur þanni Lífið Eilífa, Eina og Sanna. | Hvar er þessi Staður? Hann er í því, og hann er í þér, og hann er í Genesis 2:2-4, það er að seígja, á Sjöunda Deíginum, Hvíldardeígi Elóhíms. | Hvaðan allt þetta tal í guðspjöllunum, um að vera þenn fyrsta og þenn síðasta? Líkt og upp og niður, út og suður, heyrir fyrst og síðast ekki Andanum til, heldur Heiminum. Tímaröðin heyrir tímanum til, en í anda og sannleika, skipir hún eíngu máli, og kemur út á eitt; einmitt Eitt. | Hvort heldur þú ert þenn fyrsta eða síðasta í Ríkinu, ert þú eitt með hinu. Þið eruð eitt og hið sama, eins og mannverið að öndverðu, þegar Adam og Eva voru Eitt Hold, andrógýn, tvö kyn í einu.| Bara Einum og Óskiptum Lífsanda var leirmenninu Adam innblásið, því að Fæðrið sem blés er Eitt. Við skiftíngu Mannverisins í karlmenni og kvenmenni, – og hér í er að nema dulúð sem við ekki förum inn á að sinni, – varð Adam og Evu kastað í heiminn. Þá voru þau ekki leíngur í mynd Guðs og týndu Ríkinu. Það var á áttunda deígi, og þá týndu þau Lífinu Sanna. Til þess að aftur finna það og vinna verður að leita sig tilbaka til einmennisástandsins.| Þessi fjórða yrðíng fjallar (talnafræðilega) um 5 í hlutfalli við 4, því að hún ræðir Tignarríki Fæðrisins í eðliskjarna þess í samanburði við Heiminn. Það er einíng annarsvegar. Og það er skiptíng hinsvegar. Það er heild, og í heild. Og það er í ófullkomnun bútur í bútum, sundurbútað, niðurskipað, í andstæðum sundrað. Aðskilið. Í fullkomnun Eitt og Samræmt.
+ ++ MARANATA! AMEN. +++|||
RÉTT FRAMFYRIR AUGUM YÐAR
Yrðíng 5. (1) Jesús sagði: Lærið að þekkja það sem er frammi fyrir andliti yðar, og það allt sem yður er hulið mun verða afhjúpað fyrir yður. (2) Því að alls ekkert er það til sem ekki verður gert opinbert.
EKKERT HULIÐ
Útleggíng 5: Jafnvel það sem er hulið fyrir þér í innsta hríngnum, verður að endíngu afhjúpað fyrir augum þínum, því að þú munt sem mannveri verða heilt og óskipt. | En hvað er það sem þú hefur fyrir ásjónu þinni? Í víðasta skilníngi er það allur heimurinn og allt sem er, eða þá það sem þú sérð, finnur og veist af honum. En í þreíngri skilníngi er það guðspjall Tómasar, sem hér hvetur þig til að þekkja það sem þú hefur frammi fyrir augum þér, einmitt hér og nú. Vita skaltu þá, að þetta er fyrirheit Jesú um að þú munir þekkja það og einnig allan heiminn, og þá ekki bara í því ytra, heldur og í þess innra, og í lifandi anda og kjarna þess, því að í þreíngsta skilníngi ert það þú sem stendur frammi fyrir sjálfu þér, þ.e., Ég-hugmynd þín. Þetta ég þitt aðgreinir þig frá öllum öðrum og sjálfu lífi þinu. Lærðu að þekkja það í fullu samheíngi sínu, og þú munt ná að nema orð Barnsins Eina í þér, og hvíla í opnum faðmi Fæðris þess. | Ekkert mun vera hulið þér. Og sjá! Jafnvel guðspjallið sjálft var útskúffað, ofsótt, og því undan hulið og niður grafið, gleymt og tröllum gefið, en svo kom það fram árhundruðum seinna, og var opinberað öllum sem lesa vildu og læra vildu að skilja það, – að meðtöldu þér. | Og sjá! Leíngi hefur þú verið niðurgrafni djúpt í heiminum, en nú stendur þú frammi fyrir komandi upprisu þinni í anda og skilníngi! Taktu þetta sem tákn þeirrar opinberunar og þeirrar upprisu sem hér er af samburi þínu og vini, Jesú lofað! | Þú munt heyra orðin og lesa það sem að baki þeirra býr. Þú mun lesa og skynja hvað aðri hugsa, og finna ástríður þeirra, þrákelni og tilfinníngar, gæsku þeirra og miskunnarleysi, og vita hvert þey eru í raun að fara. | Þú munt, eins og Jakob, í þér sjá og heyra eíngli Guðs fara upp og niður himinstigann. | Þú munt lesa ritníngarnar þær ýmsu sem bornar eru á borð fyrir þig og aðra, og þú munt þá heyra með hinu eyranu hvað sem er, og hvað sem ekki er satt og rétt og gott í þeim. | Og þú munt í anda þér safna því saman sem þú sérð og finnur vera harla gott, og þú munt þar semja með sjálfi þér, bókarkorn það heimulega sem kalla má Litla Góða Testamentið, að einhuga halda aðskildu frá Stóru Ljótu Bókinni, úrgángshaugi falskra ritníngarorða og úreltra trúarímyndanna allra tíma. En þú kennir þetta ekki opinberlega og öðrum en innvígðum, því þá mun þér verða hindrað að inna af hendi starf þitt. | Á sama veg muntu lyfta ljósi og líta niður í sjálft þig, og sjá það sem er ljótt og vont, slorugt og lygið þar inni, og þú munt gera þér keyri af reipum vilja þíns, hugar og kærleika, og reka út það hyski allt, – því að einmenni átt þú að vera og þarft að vera frammi fyrir Fæðri þínu, í hreinleika og nekt þinni, á jörðu svo sem á himni, að endíngu eins og í upphafi. | Þú munt þá seígja við Fæðrið: Guð! Mitt Guð! Það ljón sem ég átti inni í mér, hef ég ýmist tamið eða hýtt, og kyrkt og kæft, og göfgað eða þá kastað út úr sálu minni, til að geta staðið án skjaldar frammi fyrir þér og sjálfu mér. | Og það sem þér þannig hefur verið gefið, skaltu ekki halda í, heldur áfram gefa til annarra. Svoleiðis: Það sem þér hefur verið birt munt þú ekki undan halda, heldur opinbera það öðrum eins og tök eru á. Ekki skaltu hræðast það. Því að þér mun verða gefið á hverri stundu hvað seígja og hvað skrifa, hverju lyfta fram, hvað dylja, og þú munt gera það af innri mætti og myndugleik þess sem Orðið á.
HVERNIG VERA, HVAÐ GERA?
Yrðíng 6. (1) Læríngi hans spurðu hann: Vilt þú að vér höldum föstu? Hvernig skulum vér biðja? Ber oss að gefa ölmusu? Hvers matar hæfir oss að neyta? (2) Jesús svaraði: Ljúgið ekki, (3) og gjörið eigi það sem þér hatið, (4) því að allir hlutir eru afhjúpaðir frammi fyrir [Fæðrinu]. (5) Sjá, það er ekki neitt hulið sem eigi verður opinberað, (6) og það er ekkert það undan falið, sem eigi verður afhjúpað, [>né heldur nokkuð það niður grafið [sem ekki verður enduruppreist]<]. (#Mat.6:1-18; Mat.10:26; Mar.4:22; Lúk.18:17; Lúk.12:2; ## Did.8:1-3; Tóm.5:2; Tóm.14)
ALLT ER VITAÐ
Útleggíng 6: Ef læríngin – sem vel vita hvaða reglur gilda meðal landsmanna sinna hvað þetta varðar (sjá t.d. Exod.20-23; Devt.12-26; einnig 2.Kon.22-23) spyrja meistari sitt hvers matar neyta, hvort ölmusu gefa, hvernig biðja og hvort fasta, þá bendir það til að þau búíst við að Jesús hafi myndað sér eigin reglur um þetta allt; að þótt hann sé Gyðíngur, þá sé hann það af alveg sérstöku tagji með eigin stefnu | Og það svar sem hann gefur þeim sýnir virkilega að einmitt svo sé málum hagað, því að hann hunsar einfaldlega spurníngu læríngjanna, og talar í staðinn um það sem miklu meira máli skipir, nefnilega að vera Sanni og Lausi frá allri Lýgi, og þannig frá Hræsni og Sýndarmennsku, og að iðka hegðunarreglu þá sem þú þekkir vel síðan úr bernsku þinni, og kölluð er Gullna Reglan | Hann seígír líka, að veruleikanum sé þannig háttað, að ljúgir þú, þá sé það Vitað, og ef þú gerir öðrum það sem þú ekki vilt að aðri geri þér, þá verði það líka ljóst og liggi í augum uppi. – Hveri er þenn sem veit? Fæðrið, sem allt veit, og þú sjálft, sem þá annaðhvort dæmir sjálft þig fyrir vikið, eða fer með lýgi innra með þér um það sem þú hefur gert og ekki gert. | Heyrðu hvað dæmisaga þessi hefur að seígja: Myndir þú geta stolið einhverju frá litlu barni? spurði meistari nokkurt þrjú góðmenni úr ólíkum áttum, sem þar voru á fundi við þann. Nei, sagði það fyrsta, sem var blótmenni mikið og heiðíngi, aldrei nokkru sinnum, því Goðin, þau góðu, og Alfaðir, gætu séð þann ljóta ósið sem ég hefði uppi gagnvart óseku barninu, og þá refsað mér harðlega fyrir vikið. Annað þeirra, sem var heimspekíngi, sagði: Ekki ég heldur, eínganveíginn, því að svo sem man býr um ból sitt, þannig liggur man, og það sem þú gerir öðrum verður þér ávallt endurgjaldið í sömu mynt, – það er Lögmálið, kallað Karma. Það þriðja góðmennið, sem var efnishyggjutrúmenni og yfirlýst trúleysíngi, sagði: Nei, vin mitt góða, því að ég sjálfi myndi sjá það og vita, og ofbjóða; einfaldlega banna það!
LJÓNIÐ MUN AÐ MANNESKI VERÐA
Yrðíng 7. (1) Jesús sagði: Happsælt það Ljón sem Mannverið borðar, því það mun að Manneski verða. (2) Og bölvað það Mannveri sem Ljónið étur, og Ljón það mun að Manneski verða. (#Jóh.6:53-58. ##Plat.e.:48-51)
SVO ÞÚ EKKI SÉRT ÓMENNI
Útleggíng 7: Hér er talað í táknum. Mannverið stendur fyrir sjálfið og hyggjuvit þess, það hjá manneskinu sem ber ábyrgð á sál þess og því sem í henni gerist; Ljónið stendur fyrir það ofsafeíngna og dýrslega sem í menninu býr og sem getur tekið yfir líf mannverisins til skaða fyrir sál þess. Hvort heldur Mannverið etur ljónið, eða Ljónið etur mannverið, þá er niðurstaðan í báðum tilfellum að Ljónið verður Mannveri, – en á rótækt ólíkan og misgóðan hátt. | Í fyrra tilfellinu er ljónið í taumum Mannverisins, og það er Gott, í því seinna er Mannverið, sjálfið og hyggjuvit þess í taumum Ljónsins eða Dýrsins, og gegnir erindum þess. Og það er Ekki Gott, og það er Hættulegt. | Jesús seígir þér: Hafðu taum á Dýri þínu, þ.e., öllum þessum íllu ástríðum hjarta þíns og losta, ásamt frumstæðum hvötum þínum til ílls, til skemmdar eða forheimskandi nautna. Temdu Ljónið með viti þínu og góðum hug og vilja, láttu það vinna með þér og fyrir þig. Gerðu sjálf þitt að yfirmenni þess og herskari, því annars mun það gleypa þig. Ef svo, þá munt þú týna sjálfu þér í dýrinu. | Éti dýrið upp þig þá verður þú að Dýrinu. Þú svíkur sjálft þig og andlegt líf þitt fyrir ævintýri og úrlausnir ástríðunnar og svölun frumstæðra hvata; þú gefst upp, eða lokkast til að gefa eftir fyrir ástríðuofsa, grimmd, græðgi og styrk ljónsins, en þú ert vissulega áfram mannveri í útliti og ytri mynd. Innra með þér ertu þó eíngu að síður bölvað ómenni, og andstyggð bæði Guði og Mannveri, – andlega og siðgæðislega séð. | Þetta er viðvörun Jesú um þá andlega hættu sem steðjar að þér sem einmitt mannveri. Hugsaðu gott og gerðu gott, og hafðu tauma á dýrinu í þér! Leystu það ekki úr læðíngi, því það mun gjöreyða þér og reka þig í útlegð frá Fæðrinu! – En gættu að því, að ekki gereyða dýrinu, heldur hafa það í taumhaldi og láttu kraft þess gagna þér. || Í þessum orðum Jesú vil ég líka sjá höfðun til þess ytra. Ég finn nefnilega félagslega hlið á yrðíngunni om mannverið og dýrið, sem þegar á sögulegum tíma Jesús, og ekki síst á okkar dögum, er mjög svo áríðandi. Ég vil taka hana sem viðvörun gegn þeim villidýrum sem gánga laus í og á samfélag okkar. | Ég hef þá í huga fascistískar og popúlistískar hreyfíngar, ofstopa- og tælíngarsamtök tækifærissinna og pólitíkusa ýmiskonar, brjálaðra evangelista og anarra úrkynjaðra vitleysíngja, sem nota vettvánga samfélagsins til að ata sínum eigin tota, upphefja sjálfa sig, og kúga, lítillækka og hæða aðra, og eyða. | Dýrið/Ljónið er þá í slíkri lesníngu yfirfært á vettváng stjórnmála og baráttu fyrir betra heimi, og dæmisagan tekin sem viðvörun gagnvart þeirri ”Guðfræði Mannvonskunnar” sem við nú vittnum. Við verðum svoleiðis að verjast tilhneygíngu mannkynsins til að greina að og sundra, líta niður á og misbrúka aðra félagshópa, stéttir, kynþætti, trúarhópa, gamla, börn, fatlaða, koni, transi og kynseigin, og allt þvíumlíkt. Fylgisfólk allt Jesú verður að vera einmenni einnig samfélagslega séð, m.ö.o. vera gersamlega einhuga gagnvart þeim ómennum og þeim viðbjóði sem við sjáum vaða upp meðal okkar, – og slá vörð um lýðræðið.
+ + +
Kynhlutlaus íslenska þriggja kynja og mannverumynda
Tómasarguðspjall á kynhlutlausu máli (1.1)
Tómasarguðspjall á kynhlutlausu máli (1.2)
NYÖLD 