2.2. VÖLSÚNGA HEFNÍNGA

Þenni textaprufa sýnir fyrstu 8 köflunar af Völsúngasögu í eijnni gráðugerðu senníslensku, ok mótsvarandi gráðugerðu hvorugkynjusamkynju skv. þennari strúktúru:

Strúktúra kapítulu 2.2

2.2.i. Völsúnga hefnínga á senníslensku í gráðugerðu sem er u.þ.b. fjærgerðu, en dálítið nærri fjærgerðu nær, ok aðeins fornari að yfirvörpu. Samnefnur eru hér bara af samkynju reistri á eijnni kvenkynjumynstru núíslensku. Ákv. greina er oftast af -índ, índu-týpu; hliðstæðar lýsínguorður eru einúngis af samkynju sem að formu til eru ídentískar með kvenkynju núíslensku; sögnur beygjast skv. týpu 1 veikra sagna ok týpu 1 sterkra, en stöfunumáta þennrar veiku beygíngu er eilítið önnur ok nútímulegri en í kap. 2.1; kynhlutlausar persónufornefnur ok ábendíngufornefnur brúkaðar um mannverur; hlutverumyndur mikið notaðar. Um orðamyndunufræðu ok slíkar hlutur sjá Lokanótur 1* – 4**** að kapítulu 2.1 (með smellur frá Strúktúru þennar). En einnig get verið vert að rannsaka neðanmálunótíndur eftir kaflíndu.

2.2.ii. Teksta þenni er til að gefa lesendum meiri möguleiku á að bera saman orðamyndunu senníslensku ok þennri (af sömu gráðugerðu) sem byggist á að steypa karlkynju– ok kvenkynjuorðum núíslensku mót beygíngumynstrum hvorugkyníndu núíslensku. Við kalla þetta ekki “senníslensku” þar eð myndunaraðferða þenni er alltof flókin. Senníslenska er ætluð að vera einföldun, ok þenn texta sem við lyfta fram á hvorugkynjusamkynju mun vart uppfylla slíkar skilorður. Um orðamyndunufræðu eða –aðferðu þennarar málu sjá Lokanótu 5***** að kapítulu 2.1. All mikið er um skýringar á beygíngureglum ok þvílíku í neðanmálugreinum þennarar tekstaprufu, er það kanski einfaldara að stúdera þæjr en rannsaka Lókanótíndu.

+   +   +

Hlekkjur/Smellur: 

Til kapítulu 2.2.i, um Völsúnga hefníngu

Til kapítulu 2.1, um strúktúru ok tekstaprufu 1 (Mannhirða heimíndu)

Til kapítulu 2.3, um strúktúru ok tekstaprufu 3 (Málstaða einstaklínga)

Tilbaka til kapítulu 1, formálu ok inngaungu verku þennarar

[Athugasemd 2020-07-09: Þessi grein er skrifuð á ”kvenkynsmálinu” byggðu á steypíngu allra kynja til veikrar kvenkynsbeygíngar. Síðan þetta var birt hefur kynhlutlausa málið tekið verulegum stökkbreytíngum í því ”þríkynsmáli” er kynhlutleysir eða ”afmarkar” karl- og kvenkynsorð sem snerta persóni eða gerendi, en viðheldur öllum þremur kynjum í höfðun til hlutveruleika. Þetta sýnist mér nú vera sú einfaldasta leiðin til málfræðilega kynhlutleystrar íslensku, og líklegast sú raunsæasta. – Þetta mál má nálgast með þessum hlekkjum: ”Einföld uppskrift fyrir kynhlutlausa íslensku” og ”Kynhlutlaus íslenska Þriggja kynja og mannverumynda”. Þar er ekki verið að leitast eftir neinni einföldun málsins með t.d. fækkun persóna og kynja eða einfaldaðri sagnbeygíngu, heldur einúngis eftir að kynhlutleysa málið og gera það að máli allra kynja.]